– Uwaga,  mam do was kilka słów!

–  My słuchamy a ty mów!

Tę anegdotę opowiedział Maciek.  Tym razem nie mój syn, a mój – w pewnym sensie – zięć. To historia Kariny – w pewnym sensie – mojej „przysposobionej” dorosłej córki.  Jej koleżanka zawiozła na wycieczkę gromadę małych dzieci do morskiej latarni. Latarnik zbladł,  bo  coś im miał powiedzieć, ale jasne było, że tych wrzasków nikt nie opanuje. I nagle „pani” dzieciom rzuciła kwestię – wcale nie krzykiem, ale donośnym głosem – „Uwaga, mam do was kilka słów”. Dzieciaki stanęły jak wryte i krzyknęły jednym głosikiem: „My słuchamy! A ty mów!