Oj, nigdy więcej nie pojadę nad polskie morze w marcu. Wiatr taki, że jak dotąd mówiłam, że piździ jak w Milanówku albo mówiłam, że piździ jak w Kieleckim, to teraz zmienię na Trójmiasto. Tu wieje najbardziej. Na śmierć i życie. A tubylcy chodzą bez czapek. Brrrrr….
Gdy miałam tyle lat, co ta dziewczynka godzinami bawiłam się szpulkami. Babcia szyła sobie nowe stroje, a ja udawałam, że drewniana szpulka z różowymi nićmi to pani w różowej sukience, a szpulka z czarnymi nićmi to pan w czarnym garniturze. Szpulki ze sobą rozmawiały moim – zmienianym w zależności od postaci – głosem. Teksty brałam z głowy. Babcia Helena, tylko słuchała i terkotała maszyną Singer napędzaną pedałem! Tu – w Gdyni Orłowo – wielkie na plaży kopanie. A szpule po kablu elektrycznym, znalazły należyte zastosowanie.
fot. Tadeusz K. Kowalski
