Dwa razy mi się zdarzyło iść na komedię po zapowiedzi widzianej w kinie. Raz na „Słyszeliście o Morganach”, po tym jak zobaczyłam Hugh Granta przed niedźwiedziem a ekranowa żona z bezpiecznej odległości czytała mu jak się zachować w obliczu niebezpieczeństwa i drugi raz po tym, jak w zwiastunie „Człowieka, który się gapił na kozy” samochód z supermenami wpadł na olbrzymi kamień, a po oddaleniu się kamery zobaczyłam – jak inni widzowie – że rzecz wydarzyła się na pustyni.

Tym razem jednak, gdy pokazano mi psią kupę wędrującą – niczym podwójny batonik z reklamy – do muszli klozetowej, wiedziałam, że to film nie dla mnie. A mimo to, dałam się na niego zaprosić. Żeby się pośmiać. Jeden z kilku dobrych dowcipów w filmie „Czego dusza zapragnie”, to ten, w którym koleżanka po wysłuchaniu strasznej opowieści o naprzykrzającym się w zalotach pułkowniku, mówi ze zrozumieniem, że też miała faceta, który nie znosił sprzeciwu. Na pytanie co się z nim stało, odpowiada: wyszłam za niego za mąż.

Stworom nie z tej planety głosów użyczyła ekipa Monty Pythona. Psu – Robin Williams, którego to była ostatnia rola. Tak więc może to film dla kolekcjonerów?