Fot. Tadeusz K. Kowalski
Może nie ma dachu nad głową, ale wie kim jest. Ma gitarę, kilka gazet wyjętych z kosza na śmieci. To co w nich ważne, nie straciło na randze. Co się zdezaktualizowało, nigdy nie było godne uwagi. W cieniu wiaty przystanku autobusowego wyjmuje notes, by coś zapisać. Kilka nut natarczywie biegających po pięciolinii mózgu. Albo myśl ulotną na temat tego kim jest.
30. 06. 2015 r. Trzy razy „S”.
Fot. Tadeusz K. Kowalski
Po pierwsze: odpadają a raczej wypadają z obiegu samochody ze złymi hamulcami.
Fot. Tadeusz K. Kowalski
Po drugie: zagapienie się zostaje należycie ukarane, prawie tak należycie, jak zostaje ukarany dobry uczynek.
Fot. Tadeusz K. Kowalski
Po trzecie: nie należy walić w dupę silniejszego.
Dodatkowa informacja: kierowcą był tym razem mężczyzna. Taki co nie dba o muskulaturę ani o koncentrację.
Można nie oddać głosu na prezydenta i mówić, że się nie miało właściwego kandydata. Zawsze jednak się znajdzie projekt, który z czystym sumieniem można poprzeć. Powiedzieć: „na to przeznaczcie nasze pieniądze”. Np. na Iwicką i Badowską (na zdjęciu)!
Dziś ostatni dzień głosowania na to, jak podzielić Budżet Partycypacyjny 2016.
Oddałam swój głos za remontem ulicy Iwickiej na Mokotowie. Każdy z Was może nią iść do Łazienek (wejście od ul. Podchorążych) lub stąd rozpocząć poszukiwania Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego czy nawet redakcji „Gazety Wyborczej” . Niejeden pasażer autobusu 131, 167, 168 czy 180 na przystanku Iwicka przeszedł na drugą stronę ulicy Gagarina i zwichnął tu nogę na nierównym chodniku.
A Wy? Zagłosowaliście już za tym jak wydać pieniądze z Budżetu Partycypacyjnego 2016? Jeszcze tylko dziś i jutro można oddać ważny głos!
Przeczytałam w necie dyskusję na temat pochodzenia nazwy ulicy Iwickiej. Niektórzy próbują szukać związku z Teklą Iwicką – opiekunką dzieci niczyich. A może ulica nazwę swą wzięła po prostu od wierzby iwy? Zarośnięta drzewami lub krzewami iw ulica, powinna nazywać się właśnie tak: Iwicka. Do rozważenia.
