To nie jest kryptoreklama. Nie widać jaka marka, choć przepraszam, widać, że żadna. Wiszą sobie byle jakie buty na drucie, prawie na wysokości drugiego piętra. Chodziło o żart, że w ogóle tu wiszą? Ten co z wysięgnika je zawieszał zdjął je ze swoich stóp? Czy potraficie wymyślić inną wersję zdarzeń?!
Adam Wajrak alarmuje, że rząd chce bez sensu wycinać drzewa w Puszczy Białowieskiej. U mnie na Iwickiej też robi się łyso, a 11 lat temu drzewa rosły po obu stronach ulicy tak jak wzdłuż alei Waszyngtona, która w Krakowie prowadzi na kopiec Kościuszki.
Zawsze lubiłam napis na tabliczce Włóczykija z historyjek Tove Jansson o Muminkach: „Zabrania się zabraniać”. Ale jak dziś ma się zachować matka, której dziecko chce wejść w kupkę liści przeznaczonych do plastikowego wora? Głupie pytanie. One (dzieci) dziś czasem wręcz nie lubią szurać w liściach, nie lubią liści (Jak tu brudno! – mówią). Z mojego dziennikarskiego śledztwa wynika, że nawet nie chcą zbierać kasztanów! No, chyba, że pani w przedszkolu lub w szkole każe. Świat kasztanowy i liściasty chyli się ku upadkowi.
Wiosną kupuję na giełdzie kwiatów pęk kilkudziesięciu tulipanów albo w doniczce fiołki alpejskie, albo azalie.
Jesienią, ale nie można się spóźnić, zbieram świeże błyszczące kasztany i wsadzam je w szklane pojemniki.
To rytuały, które ratują życie.
Na warszawski przystanek Iwicka, mój pobliski przystanek, przywieźli nową budkę. Niby ładna, ale już wiem, po tym jak w upał czekałam na autobus na przystanku Stępińska, że ładne nie znaczy dobre. Nie ma tu gdzie się skryć przed słońcem. Ani pod daszkiem, ani za ścianą budki cienia nie ma.
Kartka z kalendarza – Last minute przez życie wakacje w Afryce i inne podróże – z 28 lipca 2015 roku przeszła do historii. Po budynku a la Gaudi na dolnym Mokotowie, pozostała pustka.
Wystarczy pójść nową drogą. Właśnie odkryłam przy swoim domu [pieszo siedem minut drogi do Łazienek Królewskich a czterdzieści minut do Pałacu Kultury] ruiny – na pewno nie zabytkowe – z gatunku tych, które chciałyby zejść z tego świata. Taka działka, jak ta, w Warszawie kosztuje kupę pieniędzy. Rozwalający się domek, który na niej stoi i przylegający do niego – jeszcze zamieszkały – trochę wyglądają na samowolkę. A że tej samowolki ktoś dopuścił się zaraz po II wojnie światowej albo wcześniej? Baniowska 18 – głosi oficjalna tabliczka na budynku. Tylko, że takiej ulicy nie ma na mapie ani w Internecie. Obok są ulice Banioska, Badowska, ale Baniowskiej nie ma. Odkryłam pomysł na biznes? Stawiać baraki i przybudówki z adresami ulic, które nie istnieją?
