Miałam przyjemność i szczęście, że poznałam Ryśka i się z nim zaprzyjaźniłam. Jest o rok starszy od mojej mamy, gdyby żyła. Ale to Rysiek ma wciąż otwartą kartę historii. Ciekawi mnie jej następna strona. Dwa tygodnie temu wrócił z wypadu na Maderę. Mówi, że warto zobaczyć. Ryśku, zrobię to, najpóźniej w 85. roku życia.
Dziś Rysiek – nasz przewodnik po Puszczy Kampinoskiej (ewangelik) – wyznał, że dopiero w życiu dorosłym dowiedział się, iż niektórzy na św. Mikołaja dostają prezenty. A potem, gdy mi pokazał ślady kopyt łosia w mchu i wiele kup łosia (łosi ?), a ja mu powiedziałam, że to dowód na to, iż w Polsce zamiast reniferów śmigają ze św. Mikołajem łosie i dlatego tyle znajdujemy dziś, 6 grudnia, ich śladów, autorytatywnie stwierdził, że ze św. Mikołajem to raczej jeżdżą renifery. No, ale umówmy się. Skoro do niego nigdy w jego osiemdziesięcioczteroletnim życiu nie przybył św. Mikołaj, to skąd on to może wiedzieć?
Puszcza Kampinoska pod koniec listopada. Fot. Tadeusz K. Kowalski
Było nas dzisiaj w Puszczy Kampinoskiej dziesięcioro, w tym jedna Włoszka, a oprócz nas dwa psy. Średnia wieku około 69 lat (nie licząc psów). Przeszliśmy około 14 kilometrów, bo już nie każdy z nas może gnać. Tydzień wcześniej też ktoś z tej garstki był i za tydzień też ktoś będzie. Aktywnie trwamy. I choć różne zmiany w Polsce nam się nie podobają, i choć między sobą różnimy się, jeśli chodzi o poglądy polityczne i ideologiczne, od kilkunastu lat chodzimy – w różnej konfiguracji do Puszczy Kampinoskiej. I póki będziemy żyć, póty po puszczy będziemy chodzić.