Fot. Tadeusz K. Kowalski
Plac zabaw w centrum wspierania rodzin – wyposażony w zjeżdżalnie, huśtawki, place gier. Z boku, przytulona do głównego budynku przybudówka z dwójką dużych, solidnych wrót garażowych, zamykających duże, jasne pomieszczenie służące za podręczny magazyn. Na placyku przed przybudówką, na podwyższeniu: łódka – drewniana płaskodenka, kształtami przypominająca trochę kanadyjkę, lecz z uproszczonymi krzywiznami kadłuba – tak naprawdę są to trzy płyty z drewnianej sklejki: dwie boczne, grubości 6 mm każda, wygięte miękkimi, płynnymi krzywiznami spotykają się na dziobie i rufie, trzecia, grubsza, podniesiona nieco z przodu i z tyłu tworzy dno. Stykające się krawędzie są wzmocnione naklejanymi taśmami – są jednocześnie mocne i szczelne. Ta konstrukcja: prosta, przemyślana i funkcjonalna jest dziełem pana Tomasza – jednego z tych pasjonatów, którzy w swojej robocie potrafią dotrzeć nawet do australijskich entuzjastów w tym temacie, żeby powymieniać się wiedzą.
Fot. Tadeusz K. Kowalski
Dziś prezydent USA Donald Trump był w Warszawie. O godzinie 12 miał przemówić pod pomnikiem Powstańców Warszawskich na placu Krasińskich. O godzinie 10, na stacji Metro Arsenał widziałam, niespełnionych – i już się nie spełnią, bo nie tylko są starzy, ale też zioną nienawiścią do świata – mężczyzn z biało-czerwonymi flagami. Przywieziono ich z daleka, więc mogli być wcześniej na placu.
Fot. Tadeusz K. Kowalski
Nagle w środku słonecznego dnia zrobiło się ciemno. Potem lunęło, grzmiało, wichrowało. Na Woli, gdy siedziałam w pracy w budynku tworzącym podkowę, z prawego skrzydła wiatr zerwał kawałek blachy i rzucił ją na środkowy skośny dach. Strach pomyśleć co będzie, jak wiatr ją zdmuchnie i na kogoś spadnie. Może przeciąć na pół. Pan Zdzisiu, który leży w służbówce i ogląda telewizję, poinstruowany o zdarzeniu oznajmił, że on na dach nie wejdzie. I słusznie. To ja będę przechodziła pod dachem.
Fot. Tadeusz K. Kowalski
Mój ojciec powiesił w przedpokoju mosiężną płaskorzeźbę Józefa Piłsudskiego. To były lata 70. XX wieku. Razem z mamą byli dobrymi brydżystami. Ojciec – rzemieślnik-indywidualista-prywatna inicjatywa (to ostatnie, to określenie wówczas małego prywatnego biznesu) lubił grywać z dobrymi brydżystami-prokuratorami. Piorunochronami, można by dzisiaj powiedzieć. Im jednak ta płaskorzeźba się nie podobała i poprosili, żeby przed ich przyjściem na roberka ją ściągać.
Przypomniało mi się to dzięki plakatowi promującemu III Festiwal Przystanek Niepodległość, zapowiadany na 23-25 czerwca.
Fot. Grażyna Lubińska
Na zdjęciu wersja szczupła. Mięśniaka albo grubasa, bałabym się zdjąć. Ale oczywiście ich rozkraczenie na siedzeniu w metrze, autobusie, tramwaju czy pociągu, w którym płacę za miejscówkę jest jeszcze gorsze. Raz w pociągu zwróciłam uwagę rozkraczonemu grubasowi, który siedział obok, że zajmuje moją przestrzeń, za którą zapłaciłam. Nie dość, że nie poskutkowało, to na dodatek rozpychał się bardziej.
Co zrobisz TIR-owi, który zajeżdża ci drogę, gdy prowadzisz osobowe auto? Ja na zderzenie nie idę.
Podobno facetom trzeba mówić wprost i wyraźnie o co kobiecie chodzi. Więc piszę o co mnie biega. Doceniam panowie wartość waszych klejnotów. Ale jak o nie tak dbacie, to proszę stańcie sobie w rozkroku, a nie siadajcie w nim.
